Γκουαρίνι, Γκουαρίνο ντα Βερόνα

(Guarino da Verona Guarini, Βερόνα 1374 – Φεράρα 1460). Ιταλός λόγιος και ελληνιστής.Υπήρξε ένας από τους σπουδαιότερους εκπροσώπους της ιταλικής ουμανιστικής παιδαγωγικής. Σπούδασε πρώτα στη Βερόνα και κατόπιν στην Πάντοβα, όπου δέχτηκε την επίδραση του Τζοβάνι ντα Κονβερσίνο και του Πιερ Πάολο Βερτζέριο. Ύστερα από διαμονή πέντε ετών στην Κωνσταντινούπολη επέστρεψε το 1408 στην Ιταλία και εγκαταστάθηκε στη Φλωρεντία, όπου τον είχαν προσκαλέσει οι Πότζιο Μπρατσολίνι και Λεονάρντο Μπρούνι για να τους διδάξει την ελληνορωμαϊκή αρχαιότητα. Το 1414 ίδρυσε σχολή στη Βενετία, όπου είχε μαθητή τον Βιτορίνο ντα Φέλτρε, και έπειτα από πέντε χρόνια δημιούργησε άλλη στην Πάντοβα. Τελικά εγκαταστάθηκε στη Φεράρα όπου ανέλαβε την εκπαίδευση του γιου του Νικολό ντ’ Έστε. Ονομάστηκε καθηγητής της ρητορικής στο τοπικό πανεπιστήμιο (1436) και ίδρυσε καινούργιο σχολείο-οικοτροφείο. Θαυμαστής και συγχρόνως βαθύς γνώστης του κλασικού πολιτισμού, ο Γ. έθεσε τις πρώτες βάσεις για τη διάδοση της παιδαγωγικής των αρχαίων και μετέφρασε στα λατινικά το Περί αγωγής του Πλούταρχου. Το παιδαγωγικό κλίμα των σχολών του Γ. συνδύαζε την οικογενειακή εγκαρδιότητα και το πνεύμα συνεργασίας με ένα σαφές πρόγραμμα σπουδών που ήταν αντικείμενο συστηματικής διδασκαλίας. Ο κύκλος των σπουδών είχε διαιρεθεί σε στοιχειώδεις γραμματικές και ρητορικές. Η μέθοδος διδασκαλίας στηριζόταν στην προοδευτική ανάγνωση των κλασικών κειμένων και ολοκληρωνόταν με συνεχή σχόλια και συζητήσεις, μέσα σε ατμόσφαιρα ελευθερίας που την πλούτιζαν η μουσική, το τραγούδι και οι γυμναστικές ασκήσεις. Μεταξύ των μαθητών του Γ. αναφέρονται ο Ερμόλαο Μπάρμπαρο και ο Μπερναντίνο ντα Σιένα.